Flagi różnych krajów mają pewną historię i znaczenie, które wiążą je z każdą z wartości, drogi kraj. Dobrym przykładem jest flaga Francji, która jest teraz rozpoznawalna na całym świecie. Kiedyś przeszedł przez wiele trudnych etapów w historii, zanim dotarł do słynnego tricoloru.
Jaka flaga we Francji?
Symbolika, z której dziś jest dumny kraj, utrzymuje historię, która narodziła się jako owoc liberalnych idei, które pojawiły się wraz z rewolucją 1789 roku. Pomysł był inspiracją markiza de Lafayette – wojskowego i polityka. Wezwał ludzi do przyjęcia tej kolorystyki jako znaku Ojczyzny. Chodziło o połączenie w pionie czerwonego, białego i niebieskiego.
Po pewnym czasie postanowiono zmienić kolejność kolorowych pasków, umieszczając niebieski pasek obok pręta, a czerwony na końcu. Pomysł ten zrodził się za radą słynnego francuskiego artysty Jacques-Louis David.
Francuska flaga w trzech pionowych pasach stała się oficjalna wraz z konstytucjami z 1946 i 1958 r. Od tego momentu baner powiewa na wszystkich oficjalnych imprezach, a także na budynkach użyteczności publicznej.
Kolory flagi Francji
Przed rewolucją (1789) kolorem narodowym kraju był biały, związany z monarchią, a także z władzą absolutystyczną. Jednak w rewolucyjnym klimacie zaczęto wykorzystywać różne elementy związane z symboliką polityczną, zrodziła się idea trójkolorowego sztandaru, który jest używany do dziś.
W okresie rewolucji rząd paryski zażądał, aby uzbrojeni obywatele nosili kolory miasta, aby odróżnić ich od monarchistów. Baner był wtedy kwadratowy, składał się z dwóch pionowych pasków, jednego niebieskiego, jednego czerwonego. Po powstaniu ludowym z 1789 r. zdecydowano się na zjednoczenie więzień Bastylii z czerwienią i błękitem kojarzonym z ludem, z białym kolorem monarchii, która wcześniej panowała w tamtych czasach. Biała między nimi, jeden sposób na wskazanie, że monarchia z ludem. Później rewolucja obaliła monarchię i zainstalowała pierwszą Republikę Francuską. Jak teraz wygląda flaga Francji na zdjęciu??
Znaczenie kolorów flagi Francji
Jak w wielu symbolach, rzeczywiste kolory znaczeń podlegają pewnej dyskusji. Najpopularniejsza wersja:
- Niebieski: Jeden z głównych kolorów miasta Paryż.
- Biały: Tradycyjny kolor monarchii we Francji.
- Czerwony: drugi kolor flagi Paryża, symbol rewolucjonistów, chociaż czerwony może również symbolizować krew przelanych ludzi.
Jeśli chodzi o wertykalność trzech pasów, byłby to tylko wybór dokonany, by nie dać się pomylić sztandarem dworów francuskich i holenderskich.
Wszystkie flagi Francji
W tym samym trybie Francja miała wiele opcji, wiele jej wojskowych, morskich symboli było złożonych i narażonych na artystyczne odmiany. Podstawą symboliki państwowej był herb królewski – niebieska tarcza z trzema złotymi liliami.
Flaga Cesarstwa Francuskiego została zmieniona przez rewolucję francuską (1789). Zaczęły dominować proste projekty, wyrażające radykalne zmiany zachodzące w sferze społecznej, politycznej i gospodarczej. Tradycyjne kolory Paryża — czerwony i niebieski, były popularne, zwłaszcza wśród rewolucjonistów. Dodano również kolor Bourbon — biały.
Po 4 latach niebiesko-biało-czerwony tricolor stał się oficjalną symboliką państwową do użytku wojska, floty i ludzi. Wierzono, że taki kolor wyraża podstawowe zasady rewolucji – wolność, równość, modernizację i demokrację. Francuski tricolor stał się najbardziej wpływowym symbolem narodowym w historii.
Wymiana wszystkich znaków nastąpiła po zwycięstwie Napoleona I. Kolor biały ponownie stał się głównym. Rewolucja 1830 r. dokonała korekty. Po wejściu Ludwika Filipa na tron trójkolorowy został przywrócony. Po 18 latach jego paski zostały przebudowane na niebiesko-czerwono-białe. Jednak od 1848 r. trójkolorowy stał się głównym symbolem państwowym Francji. Nie posiada specjalnej symboliki, która w swoim projekcie byłaby powiązana z poszczególnymi formami.
Przez długi czas pasma były nierówne — czerwony był w Wiosce na przemian z niebieskim. Napoleon Bonaparte zdecydował, że opcja pozostanie bez zmian. Taki sztandar zachował się do dziś. Listwa Standard znajduje się na standardzie. Odcienie zostały określone w drugim artykule konstytucji (1958) i zdecydowano o Jiscar d’Esthene (1976).
