Flaga Filipin została oficjalnie przyjęta w 1898 roku tuż przed rozpoczęciem wojny filipińsko-amerykańskiej. Wielokrotnie zatwierdzony w 1936 r. i zapisany w statusie „Narodowego”. Jednocześnie nadal istnieje wojskowa wersja sztandaru używanego podczas zapowiadanej mobilizacji wojskowej”.
Flaga Filipin: zdjęcie
Wizualnie składa się z 3 oddzielnych kolorów: białego, niebieskiego, czerwonego. Na białym tle jest też żółte słońce z 8 promieniami i trzema gwiazdkami. Promienie symbolizują prowincje Filipin. Ale gwiazdy to trzy główne osoby, które stworzyły odrębne państwo pod koniec XX wieku.
Kolory flagi Filipin symbolizują następujące
- Niebieski — patriotyzm ludu;
- Czerwony — odwaga państwa;
- Biały — symbol świata.
Uważa się, że autorem tego panelu jest Emilio Aguinaldo, który w 1899 roku został pierwszym prezydentem powstałego państwa. A na ceremonię ogłoszenia niepodległości, jego odpowiednie płótno uszło siostrzenicę Jose Riala — jednego z narodowych bohaterów filipińskich, który żył w okresie hiszpańskiej okupacji. A nawiasem mówiąc, zachował się do tej pory. Teraz ta flaga jest dostępna dla Muzeum Miejskiego w Biagio.
Ale na fladze Filipin religia w żaden sposób nie wpływa, chociaż w niektórych doniesieniach historycznych wskazuje na to coś przeciwnego. Większość populacji to chrześcijanie, z czego około 80% to katolicy.
Flaga Filipin podczas wojny
Filipiny to jedyny kraj na świecie, który używa osobnej flagi podczas ekspansji wojskowej. Niebieskie i czerwone paski zamieniają się miejscami (czerwony na górze, niebieski na dole).
I to on był używany podczas wojny filipińsko-amerykańskiej pod koniec XIX wieku. Do 1901 r. był używany jako oficjalny herb, ale po zwycięstwie Amerykanów uznano go w ogóle za symbol niedopuszczalny, a przechowywanie jego kopii czy nawet obrazów artystycznych utożsamiano ze zdradą stanu.
Historia flagi Filipin
W obecnej formie flaga została zatwierdzona podczas czytania Zniszczenia Niepodległości Filipin (czerwiec 1989). Historia głosi, że chrześcijaństwo zostało uznane za główną religię, kurs wspierany przez ówczesnego władcę Emilio Agidaldo na czele Izby Państwowej.
W tym samym okresie na terenie obecnego państwa powstała Organizacja Patriotyczna Katizanunan, wywodząca się z klanu Ku-Klom. Ich zatwierdzoną flagą jest Czerwony Sztandar z Białym Słońcem i wizerunkiem 3 liter „K”. Frakcja była jednak reprezentowana przez dwie niezależne organizacje:
- Magdivanga;
- Magdalo.
I każda z nich trochę się różniła. Dopiero w 1987 roku przyjęli ogólny baner — białe słońce na czerwonym tle z wizerunkiem litery „A” na filipińskim alfabecie Dovespan (wtedy już nie wszędzie używany).
W 1901 roku aktualna wersja sztandaru została zakazana do 1920. A potem rozpoczęła się japońska okupacja Filipin, po której naród został uznany za japoński sztandar — Czerwone Słońce na białym tle. To prawda, że trwa to cały rok, po czym władza przeszła ponownie do głównej rangi państwa”. Potem wrócił wizerunek flagi narodowej i tak było do 1960.
W przyszłości sztandar kilkakrotnie się zmieniał, gdy kierownictwo państwowe przeszło w ręce przedstawicieli Katiubuna (wtedy już nieistniejącego, gdyż główna kasata miała miejsce w 1897 r.). Na początku 1962 roku sztandar został ponownie zatwierdzony i od tego czasu pozostaje nienazwany.
Ciekawostką jest również fakt, że w deklaracji opis techniczny dokładne kolory sztandaru państwowego i flagi. Z tego powodu przez jakiś czas zamiast niebieskiego używano jasnoniebieskiego. Tę opcję można znaleźć na licznych zdjęciach z lat 1960 — 1970. Czerwony przez jakiś czas był błędem, a potem — jasny nasycony. Total Flag Philippines została po raz pierwszy zatwierdzona pod koniec XIX wieku. Po — wielokrotnie zabroniono, zmieniono, ale według ogółu pozostawiono pierwszą opcję, przyjętą wraz z Deklaracją niepodległości państwa. W połowie 2000 roku media podały, że władze kraju rozważają możliwość rezygnacji z wojskowej wersji sztandaru. Ale takiego rachunku na podstawie nawet nie rozważałem.
